عمل مامان

بالاخره مامان بعد از 33 روز بستری شدن تو بیمارستان نمازی روز پنجشنبه 16 فروردین ساعت 8:30 صبح توسط دکتر صالحی پور که از متخصصان معروف جراحی کلیه هستن عمل شدن. خدا را شکر عمل خوب بود و روز سوم بعد عمل یعنی روز شنبه 18 فروردین هم به توصیه پزشکشون ترخیص شدن. چون گفتن ممکنه عفونت بگیره و محیط بیمارستان آلوده هست و خونه بهتره. 

در مورد روز عمل هم مثل اینکه دایی مهدی روز چهارشنبه 17 ام همراه مامان بوده تو بیمارستان، که پرستار در یک عملیات غافلگیرانه برگه رضایت عمل مامان برای یکشنبه یعنی سه روز بعدش رو داده بود به مهدی. آخر شب که محسن با مهدی تعویض شیفت کرده بود و دکتر نوروزی هم رفته بود به مامان سر بزنه، به محسن گفتن که فردا صبح یه نوبت خالی تو اتاق عمل باز شده. دو سه دقیقه بعد اتفاقی زنگ زدم محسن که احوال مامان بپرسم دیدم عجله داره و فقط کوتاه گفت مامان فردا باید عمل بشه من دارم هماهنگی ها را انجام میدم و سریع قطع کرد. خلاصه بابا و خاله ریزه صبح زود ساعت 5:30 رفتن بیمارستان و خاله کمک کرده مامان دوش بگیره قبل عمل. اون روز من اداره بودم و چندین بار زنگ زدم به خاله و جویای احوال مامان شدم.

بابا و خاله خیلی خسته و مضطرب بودن و من هم خیلی نگران و سعی می کردم نگرانیم از پشت تلفن بروز ندم خیلی... ولی فکر کنم چندان موفق نبودم. مخصوصا وقتی خاله گفت رضایت گرفتن از بابا برای خروج کلیه از بدن، دنیا رو سرم خراب شد و چشمام سیاهی رفت ...آخه چرا بعد این همه سختی و درد ....با خودم گفتم خدایا حق مامان این نیست...

خلاصه ورود مامان به اتاق عمل ساعت ۸:۳۰ و اتاق ریکاوری ۱۲:۴۵ بود. ساعت ۳ هم با کمک پرستارا آورده بودن بخش جراحی کلیه. خدا را هزاران مرتبه شکر فقط بخش خیلی کوچیکی از کلیه را همراه توده برداشتن و غده نفوذ نکرده بوده خیلی به داخل کلیه که فرستادن پاتولوژی و جواب اون یکی دو هفته دیگه میاد ....(یا من اسمه دواء و ذکره شفاء)... 

آقا هوشنگ و خاله افلا و عمه رویا همون موقع رفتن ملاقات. چون پرستار گفته مامان محدودیت تماسی داره زود برگشتن. بابا و خاله با اکثر وسایل هم باهاشون برگشتن خونه. 

طبق گفته خاله؛ مامان تو اتاق یک نفره نسبتا مجهزی بستری بوده با پنجره بزرگی رو به حیاط سالن نرگس. حیاطی پر از درختان نارنج و سرو. بوی بهار نارنج کل اتاق رو گرفته. 

بخاطر مشغله کاری زیاد بابایی و خودم و مدرسه گل دخترا بالاخره بعد از چند روز خودمون عید فطر (چهارشنبه 22 فروردین ) رفتیم شیراز دیدن آنا ....آنا همچنان بی اشتهایی و بی میلی شدید به هر نوع غذا و خوراکی و درد زیاد پهلو را داره ..حسابی ضعیف و لاغر شده. هنوز نمیتونه به تنهایی بلند شه یا دراز بکشه و نیاز به کمک داره برای انجام کارهای روزمره و شخصی... برای عمل از بین سینه یه برش بزرگ زدن تا پایین ناف حالتی مثل کالبد شکافی که ما دلیلش نفهمیدیم چرا؟ شاید میخواستن هر دو کلیه را بررسی کنن و دستشون باز باشه شاید هم خواستن توده را که بر میدارن زهر اون جای نریزه و بتونن راحت تخلیه کنن...

خدایا به بزرگیت قسم خودت زودتر مامان را خوب کن ...برسه روزی که وقتی برم خونه بابا مثل قبل آنا تو آشپزخونه مشغول کار باشه و مرغ شکم پر و قورمه معروفش رو گاز در حال پختن....

الان چند ماهه که مامان حتی یه قاشق هم نتونسته آب بزنه..مادری که یه لحظه بیکار نمینشست و آرام و قرار نداشت...استراحتش همیشه کوتاه بوده و صبح بعد نماز صبح نمیخوابید و ناهارش را بار میذاشت...مادری که به ندرت مریض میشد و اهل شربت و قرص و دوا دکتر نبود اصلا الان شده این😔 ....

ویو پنجره اتاق مامان